KURIER POBRANIE: 29zł
PACZKOMAT: 22zł
UWAGA !!!
Współczesna świeca zapłonowa musi być zaprojektowana dla konkretnej konstrukcji silnika oraz odpowiednich warunków jazdy. Nie ma takiej świecy zapłonowej, która działałaby prawidłowo we wszystkich silnikach.
Ponieważ temperatury osiągane w komorach spalania poszczególnych typów silników różnią się od siebie, do każdego typu silnika stosuje się świece z różnymi wartościami cieplnymi. Wartość cieplną wyraża się za pomocą tak zwanego współczynnika cieplnego. Wartości cieplne przedstawiają średnią temperaturę pomierzoną na elektrodach i izolatorze, odpowiadającą określonemu obciążeniu silnika.
Optymalny zakres temperatur
Świece zapłonowe potrzebują specjalnego zakresu temperatur, aby mogły optymalnie pracować. Dolna granica zakresu temperatur świecy zapłonowej wynosi 450 °C, jest to tak zwana temperatura samooczyszczania się. Od tego progu temperatury następuje spalanie odkładających się cząstek sadzy na stożku izolatora.
Jeśli temperatura pracy wynosi stale poniżej tej wartości, cząstki sadzy przewodzące ładunki elektryczne mogą odkładać się, aż napięcie zapłonu odpłynie przez warstwę sadzy do masy pojazdu zamiast wytwarzać iskry.
Powyżej temperatury świecy zapłonowej 850 °C izolator nagrzewa się tak mocno, że może dojść do niekontrolowanych zapłonów na jego powierzchni, zapłonów żarzenia. Takie niekontrolowane, nietypowe spalanie może spowodować uszkodzenie silnika.
Wartość cieplna
Różne silniki osiągają różne temperatury. Na przykład agregaty z turboładowaniem są znacznie bardziej ciepłe niż silniki bez doładowania.
Dlatego dla każdego silnika istnieje świeca zapłonowa, która może oddać dokładnie zdefiniowaną ilość ciepła do głowicy silnika i zachować optymalny zakres temperatur.
Tak zwana wartość cieplna daje informacje na temat obciążalności temperaturowej świecy zapłonowej. Dla świec zapłonowych NGK obowiązuje zasada: im większa wartość cieplna, tym większa obciążalność temperaturowa.
Współczynnik cieplny podany jest w każdym oznaczeniu typu świec zapłonowych NGK.
Odprowadzenie i przepływ ciepła
Odprowadzenie ciepła następuje w przybliżeniu w 60% powyżej korpusu świecy zapłonowej i gwintu. Trochę mniej niż 40% oddaje pierścień uszczelniający do głowicy silnika. Odprowadzenie ciepła przez świece zapłonowe o różnej obciążalności temperaturowej w silniku Niewielka pozostałość do100% odpływa elektrodą środkową.
Izolator przejmuje ciepło w komorze spalania i odprowadza do wnętrza świecy zapłonowej. Wszędzie tam, gdzie ma kontakt z korpusem, oddawane jest ciepło.
Powiększenie lub zmniejszenie powierzchni kontaktu pozwala ustalić, czy świeca zapłonowa odprowadza więcej lub mniej ciepła przez korpus.
W przypadku świec zapłonowych z dużą obciążalnością temperaturową powierzchnia kontaktowa jest większa. W świecach z małą obciążalnością temperaturową jest mniejsza.
